Restaurant Thijs
Al jaren fietsen we zonder erbij na te denken langs hotel Dikker & Thijs, gelegen op de hoek waar de Leidsestraat de Prinsengracht kruist. Een statig pand, met daarin Restaurant Thijs waar gerechten worden gekookt uit de Frans-Mediterrane keuken.
Inmiddels bestaat het hotel alweer 100 jaar en kun je er nog steeds overnachten, maar werd Restaurant Thijs pas vier jaar geleden geopend en vernoemd naar Henri Thijs, één van de twee oprichters van het hotel.
Hij was het die ongeveer 80 jaar geleden naar Nederland kwam met al zijn ervaringen die hij opdeed in de keuken van niemand minder dan Auguste Escoffier.
Op dit moment staat chefkok Khalid Marouf aan het roer en kookt hij gerechten uit de Frans-Mediterrane keuken. Hiermee blaast hij nieuw leven in de herinneringen aan Henri Thijs en wordt er gekookt met pure en eerlijke ingrediënten van het seizoen.
Op een klassieker na verandert de menukaart dan ook regelmatig en voor respectievelijk €29,50, €35,50 en €43,50 krijg je 2, 3 of 4 gangen. Fijn is dat je voor een kleine toeslag de tussengerechten ook vooraf kunt bestellen en gezien de combinaties kiezen wij hier dan ook zeker voor.
Culy ontdekt…
Zelf nemen we plaats op een dinsdagavond en is slechts één ander tafeltje bezet. Hierdoor is het erg stil binnen, maar gelukkig schuiven er later meer mensen aan waardoor de sfeer iets relaxter wordt.
Omdat er altijd ergens wel wat te vieren valt beginnen we met een glaasje cava, waarbij we al snel twee amuses krijgen. Het torentje van rosbief met pesto is een tikje saai, maar voor het tweede hapje mag je ons altijd wakker maken: gougères, ofwel hartige kaassoesjes.
En dan begint het festijn echt. Op ons bord verschijnt een torentje van zwarte rijst met pijlinktvisjes en een mooie gamba. Heerlijk van smaak en mooi zomers.
Ook de kalfswang met zwezerik en een puree van bospeen is een winnaar én een terechte klassieker op de kaart.
Als ‘hoofd’ kiezen we de entrecôte met béarnaise, pommes dauphine en gegrilde asperges, en de blanquette van zomergroenten met gnocchi, geroosterde tomaatjes en Parmezaanse kaas.
Beiden zijn erg goed op smaak, maar vooral de blanquette past echt bij het seizoen: een zalvige mousse van doperwten, heerlijke gepofte tomaatjes, geroosterde groene asperges en homemade gnocchi die zacht van binnen maar bijna knapperig van buiten is.
Gelukkig is er nog ruimte voor een dessert en een kaasplankje (beiden om te delen). We krijgen een prachtig bordje met daarop caramelmousse, praliné-crème en stukjes pistachecake. Hoewel de mousse meer weg heeft van een vrij stevige panna cotta, is de crème werkelijk verrukkelijk!
Ook het kaasplankje is met zorg samengesteld: drie kazen van Hollandse bodem, waarvan een stukje Remeker, geitenkaas en een stukje blauwschimmelkaas. Dit wordt vergezeld door huisgemaakte vijgenjam (heerlijk zoet) en notenbrood. Wat ons betreft de perfecte afsluiter van een klassieke avond.
Conclusie
Dat restaurant Thijs meer dan eens wordt overgeslagen, behoort wat ons betreft tot de verleden tijd. In een prachtige setting geniet je van klassieke gerechten, vriendelijke én kundige bediening en een ontspannen sfeer.
De smaken zijn goed, al mogen ze her en der wat ons betreft iets meer spanning aan de pan toevoegen. Maar als dat het enige is, zullen wij Thijs niet meer zo snel voorbij fietsen.
September dit jaar wordt het 100-jarig bestaan van hotel Dikker & Thijs gevierd. Ter ere hiervan verschijnt het boek ‘Primeurs & delicatessen. Hoe Nederland leerde eten’. Lees er meer over op de website.