Nancy van Batenburg Restaurants 11 feb 2020, 14:00

Leestijd: 6 minuten

Edel by Dennis in Amsterdam: het casual (en rebelse) broertje van Daalder

Chef Dennis Huwaë gooit al jaren hoge ogen met restaurant Daalder in de Amsterdamse Jordaan. Daar laat je je een avond in de watten leggen met een mooi menu van vijf of zeven gangen. Maar het kriebelde bij de chef. Hij wilde eten op topniveau blijven serveren, maar dat ook toegankelijk(er) maken voor iedereen. Bij Edel by Dennis doet hij dat. De slogan is niet voor niets: Oops…We Burned the Rule Book…

Edel by Dennis Huwaë

De fik erin dus! In de lijst met regeltjes die bepalen waar een restaurant aan moet voldoen. Maar ook in een stijve aankleding en een prijzige menukaart. Bij Edel by Dennis zit er graffiti op de muren (van een New Yorkse kunstenaar genaamd Elle) en kun je ook een stevig potje uitgaan. Of lekker aan de bar hangen.

En die naam? Net als Daalder is ook Edel – aan de Postjesweg in Amsterdam-West – al jaren een begrip in onze hoofdstad. Het oude Edel had vooral de functie van een groot buurtcafé, waar iedereen welkom was. Combineer dat met de topgerechten van een chef als Dennis Huwaë en je hebt een spannende mix.

Scheermessen en taco’s

Ook fijn: bij Edel by Dennis hoef je je spaarvarken niet stuk te slaan. Je eet er bijvoorbeeld een mooie steak tartaar met crème van waterkers, shiitake en shiso voor € 14,- euro (voorgerecht), of een knolselderij lasagne met Pecorino, Amalfi citroen, gerookte amandelen gepofte knoflook voor € 18,- euro (hoofdgerecht).

De chef kookt hier zijn lievelingsgerechten van over heel de wereld, van Amsterdam tot Ambon. Dat levert een bonte mix aan smaken, ingrediënten en combinaties op. Je kunt het hier dus prima bij losse gerechten houden. Bijvoorbeeld bij een lekker boerderijkippetje met saté en appelmoes of een hele zeebaars in zoutkorst voor twee personen.

Spierballen

Ook als wij op een donderdagavond gaan dineren bij Edel by Dennis ontdekken we dat er een écht heel laagdrempelige, relaxte sfeer hangt in het restaurant. Maar ook dat hier op heel hoog niveau wordt gekookt.

Het is dan ook niet meer dan logisch dat Dennis en zijn brigade ook ruimte om te experimenteren en te innoveren nodig hebben. Helemaal nu Nigel Eccles (al 12 jaar de rechterhand van Dennis) de keuken heeft overgenomen. Dat resulteert in een 3, 4, 5 en 6-gangenmenu (naast à la carte) waarin de chefs hun spierballen kunnen laten zien. Iets wat ons als muziek in de oren klinkt en waar we dus wel voor in zijn. Zes gangen it is!

Barsnack als amuse

Onze sommelier is al vanaf de start van de avond onze nieuwe beste vriendin (later krijgen we er ook nog een nieuwe beste vriend bij, die minstens zo enthousiast is). Ze wil van alles voor ons opentrekken en weet boeiend te vertellen over smaken en combinaties. Achteraf horen we dat ze pas sinds een werk bij Edel by Dennis werkt. Wow!

Wij starten met een hele bijzondere wijn: de Tokaji Furmint Kiraly 2017 uit Hongarije. We hebben ooit ingefluisterd gekregen dat als we deze bijzondere wijn ergens op de kaart spotten, we ervoor moeten gaan en dat moment is duidelijk aangebroken. Ook staan er lekkere bubbels op de drankenkaart.

Dat gaat allemaal feestelijk samen met de amuses: een noricakeje met cashew en kumquat (topcombi) en een martiniglas vol gebrande pompoenpitjes. Die zijn gevaarlijk lekker en doen denken aan versgebrande nootjes. Ook grappig trouwens dat ze een soort barsnack als amuse serveren: leuk bedacht.

We zijn er meteen weg van

De eerste gang bestaat uit cobia (een duurzame gekweekte vis, lijkend op hamachi), opgediend in een escabeche met ijs van yuzu, een emulsie van tofu en crème van gele curry. Hallozeghee, we zijn er meteen weg van. De smaak van limoenblad schudt ons wakker, het yuzu-ijs doet een dansje met onze smaakpapillen en de texturen zijn fantastisch. Met name ook van de vis, die mooi stevig is. En als we al ijs mogen eten bij het voorgerecht, is het wat ons betreft al meteen feest.

Het ijs maakt het gerechtje fris, terwijl de curry ons verwarmt. Het is alsof we een beetje zomer krijgen toegediend op een koude winterdag.

Fluffy langoustine

De lijn van het eerste gerecht wordt doorgezet naar de langoustine met minestrone, wat voor een mooie overgang zorgt. Het gerecht heeft wat elementen van het vorige, maar waar de escabeche heel fris was, gaan we nu voor iets stevigers. En dat is echt heel goed uitgevoerd. Het gerechtje is perfect in balans: zoet meets zuur en het hartige van de vis.

De langoustine zelf is heerlijk – we zouden ‘m bijna fluffy noemen – met in de verte een lichte grillsmaak. Hij wordt bijgestaan door twee soorten schuim: een bisque en een schuim van kaffir limoen en kokos. Daarbij pareltjes van kalamansi (citrus), gepofte granen en minestrone garnituur. Snap je nu wat we bedoelden met die spierballen?

Van skrei naar gnocchi

De skrei die we daarna krijgen, wordt opgediend met een beurre blanc, jasmijnbloemen, vinaigrette met citroengras en twee texturen van pompoen: gekarameliseerd en als krokantje. Er zit ook een crumble van amandel bij, wat alle smaken naar een hoger niveau tilt.

Voor gang vier gaan we naar gnocchi met een compote van Cevenne-uien, een crème van Roblochon en geraspte hazelnoot. Knap en leuk hoe de overgang van Aziatisch geïnspireerde gerechten naar comfort food is ingezet. Het voelt niet geforceerd, maar klopt gewoon. En o, die uien!

Boterzachte Black Angus

Dan het hoofdgerecht: er ligt al een indrukwekkend steakmes klaar, maar de sukade van Black Angus is zó zacht, dat je ‘m zelfs met een bot mes uit de krochten van je keukenla had kunnen snijden. Het vlees heeft een korst van lijnzaad en sesam en wordt opgediend met zwarte knoflook, kiwiblad (hoe kóm je erop?), pastinaak en een jus van zwarte curry met Union 55 (Nederlandse rum).

We zitten eigenlijk nog aan die bijzondere Hongaarse wijn en zijn daarmee zeer content, als er nog zo’n fijne sommelier voorbijkomt. Hij maant ons om toch echt even de SRC Etna Rosso (van Nerello Mascalese druiven) te proeven. Een stevige rode wijn, met tonen van kruidnagel, venkel en granaatappel die inderdaad heel mooi samengaat met het vlees.

Toe is er een prima dadeltaartje met een flan van pistache en vanille-ijs. Lekker met een glaasje port uit 2014 van Kopke of een glas dessertwijn.

Met z’n laagdrempeligheid en relaxte vibe vervult Edel by Dennis nog steeds die rol van fijne hang-out voor de buurt. Zo’n plek waar je rustig twee avonden van de week naartoe gaat, omdat hier niets lijkt te hoeven en alles kan. Maar de waanzinnig goede kwaliteit van eten dat Dennis Huwaë en zijn team hier serveren, tilt deze hotspot écht naar een hoger niveau. Wij komen gauw terug om die zeebaars in zoutkorst te proeven.

De openingstijden van Edel by Dennis: maandag t/m zondag van 17:30 tot 22:00 uur voor diner, vrijdag t/m zondag van 12:00 tot 14:30 uur voor lunch. De bar is van maandag t/m donderdag geopend tot 01:00 uur. Zin in een latertje? Van vrijdag t/m zondag kun je hier tot 03:00 uur blijven plakken. Reserveren kan online.