Redactie Dineren 5 dec 2015, 12:00

Leestijd: 6 minuten

*Bridges in Hotel The Grand

Aan de oudste gracht van Amsterdam (de Oudezijds Voorburgwal) ligt het luxueuze Sofitel Legend The Grand Amsterdam. Een prachtig hotel met daarin een nog mooier restaurant: het met een Michelinster bekroonde Bridges, inspired by Ron Blaauw. Dit jaar werd het restaurant geredesigned en Culy ging er langs en nam de proef op de som. 

Sinds 2012 wordt de culinaire signatuur bepaald door niemand minder dan Ron Blaauw. Een jaar later trad de talentvolle Bobby Rust aan als chef de cuisine. Samen zorgen zij ervoor dat het eten op sterrenniveau blijft, maar dat is natuurlijk niet het enige wat telt.

Eerder dit jaar werd namelijk tijd gemaakt voor een grootschalige transformatie van het restaurant. In samenwerking met de Franse ontwerper Christophe Daudré werd het hele interieur onder handen genomen, wat resulteerde in een nog warmer en sfeervoller Bridges.

Van hotelgast tot ras Amsterdammer

Steeds meer worden we aangemoedigd om ook te gaan eten in hotelrestaurants. Nu zijn er natuurlijk een aantal klassiekers zoals La Rive in het Amstel Hotel en de restaurants van het Okura hotel, maar daar blijft het zeker niet bij.

Meer en meer hotelrestaurants (met name in de hoofdstad) worden de culinaire uitvalsbasis van niet alleen hotelgasten, maar ook mensen uit de omgeving. Zo aten wij onlangs in The Hoxton (wat alles behalve als een hotel aanvoelt), is The Lobby in Hotel V een vaste lunch hotspot voor de Culy-redactie en is The Duchess in het W hotel vanaf dag één rammend vol.

Aan tafel

Hoewel de Bridges op het eerste gezicht wat stijfjes aanvoelt, blijkt dat zeker niet zo te zijn als je eenmaal plaatsneemt op de comfortabele stoelen en banken. Het nieuwe interieur is een lust voor het oog en straalt veel luxe uit.

Tijdens onze lunch zitten we zo goed dat opstaan hetzelfde gevoel opwekt als onder je dekbed vandaan komen op een koude winterochtend. Daarbij hebben we uitzicht op de gracht, wat ervoor zorgt dat we de eerste tien minuten bijna stil zijn van plezier. En dat terwijl er nog geen amuse of broodje is geserveerd…

Een goed begin is het halve werk

Op de kaart staan verschillende menu’s, maar kun je ook de gerechten à la carte bestellen. Het is duidelijk een visrestaurant, maar ook de vleesliefhebber komt hier aan zijn trekken.

Om alvast de nodige trek op te wekken beginnen we met een aperitief: één glaasje bubbels en een alcoholvrije cocktail. Na een aantal vragen over de voorkeur voor de cocktail verschijnt een prachtig roodkleurig drankje op tafel: een mocktail van verse passievrucht, aardbeien en Crodino. En hoe simpel het ook klinkt, we willen niet stoppen met drinken. Zó lekker!

Terwijl we nog onder de indruk zijn van de zachte bank en stoelen, en nog bijkomen van de lekkere aperitiefjes, komt de eerste amuse op tafel. Een reepje wafel, gevuld met (van links naar rechts) haring, dragoncrème met radijs, rode biet met mierikswortel en Amsterdamse ui.

Niet veel later volgt het spektakelstuk: een stuk koraal met daarin drie amuses. Een scheermes met pijnboompitjes, kokkel met mandarijn en vongole met koriandercrème en knoflookkruim.

De amuses zijn dus al van start gegaan, maar voordat we verder gaan naar het voorgerecht krijgen we een mooi broodje.

Erbij geen standaard roomboter, maar glimmende boterparels. De grote in de schelp zijn van ‘gewone’ koeienboter, en de kleinere zijn gemaakt van geitenboter.

Het betere werk

Tijdens de lunch kun je kiezen uit een twee-, drie- of viergangenmenu, voor respectievelijk €29,50, €39,50 of €69,50, inclusief koffie of thee en mignardises (kleine zoete hapjes). Wij hebben de tijd en gaan voor het laatste, want als we eenmaal in zo’n goed restaurant zijn, kiezen we het liefst voor het betere werk.

Vooraf krijgen we rauwe coquilles op een rolletje van flinterdun gesneden rammenas, met daarbij bergamot, een saus van de kuit van de coquilles (ook wel koraal genoemd) en een vinaigrette van xeres-azijn en honing. Geloof ons: als er een hemel bestaat, dan vind je die op je bord in Bridges.

Als een vis in het water

We gaan door met de gebakken zeetong, vergezeld door een zoet-hartige salade van Noordzee-krabsalade, knapperige hazelnoten, pompelmoes, bloemkool gegaard in beurre noisette en beurre blanc van geitenmelk.

Dat laatste klinkt misschien een beetje eng, maar geeft het gerecht net dat beetje zurigheid wat het kan gebruiken.

Alsof het nog niet genoeg is verschijnt even later het hoofdgerecht. Een prachtig stukje met biet gelakte zeeduivel, met daarbij schorseneer, gerookte paling en stukjes gerookte biet.

De biet is wat taai, maar past goed bij de zachte vis, schorseneer en paling, en zorgt voor een lekker zoetje.

We nemen de tijd om even bij te komen, de porties zijn niet mis, en besluiten dan dat het tijd is voor het dessert. Waar we regelmatig etentjes afsluiten met een weldaad aan chocolade en room, snappen ze het bij Bridges meer dan goed.

Een bordje dat herfst schreeuwt verschijnt op tafel, opgemaakt met sorbet van mandarijnen, pudding van pistache, knapperige zaden en noten, en geroosterde pompoen. Perfect in balans (mede door het snufje zout), vol van smaak en bovenal niet te zwaar. Sterker nog: het is precies goed.

Bij de koffie worden we verrast met twee heerlijke bonbons: één melkchocolade met matcha en de ander van pure chocolade en gevuld met gezouten karamel. Tja, het begint bijna afgezaagd te worden, maar wat kun je hier goed genieten.

Het einde is nabij en dat betekent: opstaan! Hoe graag we ook willen blijven zitten, één ding houden we in gedachten: ooit komen we weer terug. En met die gedachte verlaten we het restaurant, door de prachtige marmeren gangen en de grootse entree aan de gracht.

Een plek om te genieten

Eigenlijk wisten we het al bij het neerploffen op de prachtige bank: Bridges is een plek waar je komt om te genieten, je in de watten te laten leggen en vervolgens nooit meer weg te willen gaan.

De prijzen per gerecht zijn wat aan de hoge kant, maar die van de menu’s zijn dik in orde. En als je kijkt naar wat er aan tafel voorbij komt, is dit zeker een plek om direct een tafel te boeken. De smaken, bereidingen en structuren passen namelijk allemaal zó goed bij elkaar, dat we het liefst blijven hangen tot het diner.

Ook de geschonken wijnen zijn sterk gevonden, het merendeel is niet alledaags en sommelier Lotte Wolf (voormalig sommelier van Oud Sluis) durft duidelijk spannende combinaties te maken.

Opvallend is ook het alcoholvrije aperitief, waarbij we niet worden weggekeken maar juist wordt geluisterd naar onze voorkeuren. Daarbij is de bediening professioneel en duidelijk flexibel: voor ons geen stijf gedoe, maar leuke gesprekken, gevoel voor timing en alertheid. Genieten!

Bridges, inspired by Ron Blaauw, is dinsdag tot en met zondag geopend en serveert zowel lunch als diner. Kijk op de website om te reserveren.