Redactie Dineren 29 mrt 2015, 20:00

Leestijd: 3 minuten

Brasserie Paardenburg

Brasserie Paardenburg in Ouderkerk aan de Amstel had een wat – en laten we er niet omheen draaien – stijf imago. Inmiddels heeft het restaurant volgens het management ‘een smaakvolle metamorfose ondergaan’. Dat moesten we ontdekken!

door Sanny Visser

Bij Paardenburg staat nu ‘ontmoeten, inspireren en beleven’ centraal, aldus de website, en de kaart biedt voor ieder wat wils. Culy’s Sanny nam de proef op de som en tufte de stad uit – op naar Ouderkerk.

Opgefrist

Bij binnenkomst valt meteen de open keuken op, met zicht op de sappige piepkuikens gespiesd aan de rotisserie. Het interieur is licht. Wij nemen plaats op witte barkrukken, aan een witte bar, in een witte zaak. En die zaak zit op vrijdagavond vol.

Als aperitief krijgen we een glas droge cava, de Vilarnau Brut uit Barcelona, met een lekkere toast-achtige geur. We blijven nog even in Spaanse sferen, want ook de broodjes komen volgens onze gastheer (restaurant manager Jason) uit Spanje. Het zijn kleine vloerbroodjes, gebakken in een steenoven en heerlijk knapperig. Vers brood plus boter blijft een goddelijke combinatie, als je het mij vraagt. De vrijdagavond kon slechter beginnen.

De Paardenburg ‘beleving’

Volgens Jason moeten we voor de echte ‘Paardenburg-beleving’ kiezen voor het Plateau Paardenburg: een proeverij van voorgerechten.

We krijgen een glaasje bisque van Hollandse garnalen, een garnalenkroketje met cocktailsaus, carpaccio met truffelmayonaise, kreeftentartaar, bruschetta met Parmaham en truffelmayonaise, garnalencocktail van Hollandse garnalen en gerookte zalm met wat kuit en wasabi-mayonaise.

Die laatste is wat ons betreft het smakelijkst: de zalm is lekker vet en heeft een authentieke rooksmaak. Niet zelf gerookt, geeft Jason toe, maar van visleverancier Jan van As. Een minpuntje vonden wij de terugkerende truffelmayonaise. Een vrij dominante smaak; één keer is daarom genoeg.

Wat dronken we? Onze gastheer serveerde een knisperende sauvignon blanc van wijnhuis Boschendal uit Zuid-Afrika.

Vrijdag visdag

Hadden wij weer: het was Lobster Friday bij Brasserie Paardenburg. Héél vervelend natuurlijk. De bestelling: één halve kreeft en één keer de kabeljauwfilet. De kreeft was lekker en niet té gaar. Daarbij kwam een goede choronsaus (bearnaisesaus met tomaat) en wilde spinazie.

De kabeljauwfilet was perfect; het vlees nog mooi glimmend en precies goed gebakken. De kabeljauwfilet lag op een kruidenrisotto – die een tikje zout was – en daarbij een antiboise (tomaat, knoflook, kappertjes en zwarte olijven). Alles geserveerd op hete borden (fijn) en met een glas boterige, roomgele chardonnay van hetzelfde Zuid Afrikaanse wijnhuis. Afzien allemaal, dat begrijp je.

En toen waren er nog frieten: prima gebakken, maar helaas niet huisgemaakt. Ook de mayonaise bleek niet zelfgemaakt (oei!) en een tikje zoetig; bij een Franse brasseriekaart verwacht je toch lekker zurige mayo. Dat vonden we jammer.

Er kon nog net een dessert bij, of eigenlijk twee. Zoet en kaas. We kregen een fijne proeverij van zoete desserts: een crème brulee, chocolademousse van melkchocolade, citroen-sorbetijs en een brownie. Allemaal erg lekker, hoewel we de brownie wat droog vonden; die miste smeuïgheid.

De ster van het kaasplankje? De rijpe époisses natuurlijk. Och, en toen wilde Jason ons nog best een paar dessertwijntjes laten proeven. Gelukkig een BOB-arrangementje; we moesten nog heelhuids zien terug te komen in de grote stad.

‘De Hamptons van Amsterdam’

Het is goed toeven bij Paardenburg als je even de drukke stad uit wilt. Volgens Jason willen ze graag ‘een frisse servicecultuur’ neerzetten die minder stijf is. Wij voelden ons dan ook niet uit de toon vallen in spijkerbroek en sneakers.

Gelukkig neemt de bediening hun vak serieus, wat áltijd beter is dan ‘lekkere losse’ studenten die vervolgens drie keer op rij je wijn vergeten. Jason vult aan: “de kaart wisselt, maar onze guilty pleasures houden we erop. Mensen komen voor klassiekers als zeetong, steak of carpaccio.” Hij wijst naar buiten. “Als de zon schijnt gaat het terras open en is het net de Hamptons, maar dan van Amsterdam.”

Tip: met een bootje ben je er zo. Aanmeren en aanvallen!