Winnie Verswijvel Inspiratie 28 okt 2021, 14:00

Leestijd: 9 minuten

Culy sprak met Nadiya Hussain: “Ik wil dat mensen snappen dat fouten maken bij bakken hoort”

We moeten nog even bijkomen van onze online masterclass met cooking queen Nadiya Hussain, want wat was dat fan-tas-tisch! De liefde voor Nadiya was al behoorlijk groot, maar haar in levende lijve ontmoeten heeft zo mogelijk nóg meer indruk gemaakt. Aansluitend spraken we Nadiya over haar nieuwe boek, over haar huisdieren en over haar keukenrampen.

Weet je nog niet wie Nadiya is?

Dit is waarom je Nadiya Hussain moet (leren) kennen

Nadiya: “Mensen die samenkomen zonder taart: daar zie ik het punt totaal niet van in. Taart is toch altijd waar het om draait?”

Wat betekent eten voor jou?

Nadiya: “Eten staat voor mij gelijk aan thuis. Eigenlijk is eten als een soort bindmiddel tussen alle mooie herinneringen uit mijn leven. Als kind, als tiener, als moeder, als vrouw: elke mooie herinnering heeft wel iets met eten te maken. Die herinneringen speelden zich vrijwel altijd thuis af. Eten is dus simpelweg… thuis.”

Zijn er gerechten waar je kinderen bij je om smeken?

“Mijn oudste zoon is dol op curry’s. Mijn tweede zoon is onverschillig: het kan hem niets schelen wat er op zijn bord ligt, hij eet gewoon alles. Mijn dochtertje is verzot op eton mess. Wanneer ik meringues sta te maken, komt ze gegarandeerd naar de keuken om ervan te proeven. Zelf is ze trouwens ook heel goed in bakken.”

Denk je dat je dochter in je voetsporen zal treden?

“Nee, zeker niet! Ze heeft het heel moeilijk met het feit dat ik niet de hele tijd bij haar kan zijn door mijn baan. Ik denk dat ze een carrière ambieert waarbij ze het verschil wil maken voor anderen, ze zegt al hele wijze dingen op jonge leeftijd.

Mijn kinderen háten mijn werk echt, ze tonen er echt minimale interesse in. Soms vraag ik of ze mee op de foto willen voor in één mijn kookboeken, maar dat weigeren ze altijd. Ze willen er echt niks mee te maken hebben, maar dat vind ik niet erg. Het enige wat ik hen kan leren is dat ze iets moeten doen wat hen gelukkig maakt. Ik geef hen het goede voorbeeld door mijn job met volle overgave en passie te doen. Als ze snappen dat dát is waar je blij van wordt, dan is mijn missie volbracht.”

Wat zijn de grootste moeilijkheden aan jouw baan?

“Ik denk het feit dat ik als Brits-Bengaalse moslimvrouw mijn plekje wilde veroveren in een industrie waar eigenlijk nog geen plek voor mij was. Voor ik begon was er nooit een kookboek uitgebracht door een vrouw met een vergelijkbare achtergrond, ik heb die weg echt zelf moeten vrijmaken.

Ik vind het ook nog steeds moeilijk om toe te geven dat ik goed ben in wat ik doe, al probeer ik me daar wel dagelijks toe te verplichten. Ik probeer nu met volle overtuiging te zeggen dat ik erg goed ben in wat ik doe, maar als vrouw voelt het super onnatuurlijk om zoiets positiefs over jezelf te zeggen. Daarom een reminder: we moeten echt leren om vaker tegen onszelf te zeggen: wij zijn hier verdómd goed in.”

Hoe was het om als meest populaire kandidaat van The Great Britisch Bake-off verkozen te worden?

“Dat wordt me vaak gevraagd, maar succes is zoiets persoonlijks. Ik zie mezelf eerlijk gezegd niet als een succesvol persoon: ik prijs mezelf vooral heel gelukkig dat ik dit soort dingen mag doen. Mijn man haat het als ik dat zegt en corrigeert me dan: “het is geen kwestie van gelúk, jij staat op deze plek omdat je zo fantastisch bent!’.”

Je bent verkozen tot één van de meest invloedrijke personen in de UK: wat voor invloed wil je graag hebben?

“Zes jaar geleden praatte ik eigenlijk voornamelijk over mijn carrière en mijn kookboek, maar als moslimvrouw en -immigrant speelt er natuurlijk veel meer dan alleen dat. Ik vertegenwoordig namelijk heel veel verschillende soorten mensen. Wat ik het allerliefste wil doen is ruimte creëren voor deze mensen om hetzelfde te doen als mij.

Ik wil dat mensen zeggen: “Nadiya heeft dit opgestart, Nadiya heeft bijgedragen aan een wereld met mensen zoals mij: met verschillende huidskleuren en religies – you name it – waar iedereen er een beetje anders uitziet’. Die ruimte creëren, dát is de invloed die ik wil hebben.”

Je bent pas op latere leeftijd begonnen met bakken, waar is die liefde ontstaan?

“Ik ben opgegroeid zonder oven: al het koken gebeurde op het fornuis. Ik had dus inderdaad amper ervaring met bakken, tot mijn man liet blijken dat hij verzot is op cake. Ik ben om die reden zo rond mijn eenentwintigste begonnen met bakken, simpelweg omdat hij zo van zoetigheid hield. Sindsdien is het bijna de norm om dagelijks én diner én cake of ander gebak te maken.

Het is echt een uit de hand gelopen hobby geworden. Bovendien kalmeert bakken mij. Mijn gedachten gaan vaak alle kanten op: niet alleen omdat ik moeder van drie ben, maar ook omdat ik last heb van angsten. Bakken heeft een therapeutische werking. Zelfs na een drukke productiedag zal ik nog in de keuken duiken om bananenbrood te maken.”

Veel mensen vinden bakken nogal eng en intimiderend: hoe kun je dit op een relaxtere manier aanpakken?

“Dit is exact waarom ik het boek heb geschreven: om bakken makkelijk en toegankelijk te maken. De recepten gaan echt van heel makkelijk tot iets uitdagender, voor ieder wat wils. Toch wil ik ook benadrukken dat fouten maken bij bakken hoort. Hoe ga je anders ooit zelfvertrouwen ontwikkelen? Het is echt belangrijk om fouten toe te laten in je leven, dat is waar je van leert. En daar draait het leven om in het algemeen, dat geldt niet alleen voor bakken.

En heb je weinig bakervaring, begin dan bij dingen die niet in de oven hoeven. Sommige recepten zijn gewoon een kwestie van ingrediënten afmeten en ze mengen, zoals de Rocky Road in mijn boek. Dat zijn hele goede instapmodellen om vertrouwd te raken met bakken.”

Nadiya: “Ik wil dat mensen snappen dat fouten maken bij bakken hoort. Hoe ga je anders ooit zelfvertrouwen ontwikkelen? Het is echt belangrijk om fouten toe te laten in je leven, daar leer je immers van. En dat geldt niet alleen voor bakken, dat geldt voor alles in het leven”.

De shinnicake in het boek is een verwijzing naar je roots in Bangladesh. Is Bangladesh bekend om zijn zoetigheid?

“Nee. Als kind kreeg ik nooit echt zoetigheid, tenzij mierzoete Indiase snacks. Al maakte mijn moeder wel vaak handesh: dat zijn gefrituurde balletjes met kokos en venkel, maar ook deze worden zonder oven gemaakt. De shinnicake vind ik heel bijzonder omdat we het zowel voor geboortes als bij overlijdens eten.”

Shinnicake met blauwe bessen van Nadiya Hussain

Is dat niet de kracht van bakken: dat ze zowel droevige als blije gebeurtenissen beter maken?

“Absoluut. Mensen die samenkomen zonder taart: daar zie ik het punt totaal niet van in. Taart is toch altijd waar het om draait?”

Heb je ook al veel keukenrampen meegemaakt?

“O gosh yeah! Maar dat hoort er allemaal bij. Zo had ik ooit chocoladecake gemaakt. Toen ik het beslag in de springvorm stortte, had ik niet gezien dat die springvorm niet helemaal goed was vastgeklikt. Pas later ontdekte ik dat het volledige beslag uit de springvorm aan het sijpelen was toen ‘ie in de oven stond. Mijn man wilde het beslag koste wat kost nog redden, ondanks dat ‘t inmiddels lag te bakken op een met kippenvet besmeurde ovenbodem. Dat vind ik nou toewijding.”

Wat hoop je te bereiken met dit boek?

“Toen ik het boek – mijn eerste bakboek trouwens – schreef, zaten we met z’n allen in lockdown. Mensen ontdekten toen massaal hoe heerlijk het is om te bakken. Met mijn boek hoop ik dat mensen dat niet vergeten. Bakken is gewoonweg een heerlijke bezigheid voor iedereen die een nieuwe hobby wil, of als tegengif voor stress en angst.”

Welke recepten moeten mensen als eerste maken?

“De Rocky Road – omdat ‘ie zo makkelijk is – en de teriyaki noodles. Ook de pruimen cobbler is heerlijk simpel. De croissants met roomijspudding zijn dan weer één van mijn persoonlijke favorieten. Daarvoor ga je bewust zelf roomijs smelten, om er pudding van te maken.”

Hoe kom je in hemelsnaam op zulke geniale ideeën?

“Geen idéé! Ideeën komen vrijwel altijd vanzelf en meestal gebeurt dat ‘s nachts. Tot grote ergernis van mijn man natuurlijk, die van mening is dat ik niet áltijd aan eten moet denken. Wat ik in ieder geval belangrijk vind bij mijn ideeën is dat ze het leven makkelijker maken. Als moeder van drie wil ik zo weinig mogelijk afwas, zonder in te leveren smaak.”

Wat maak je wanneer je totaal geen energie hebt om te koken?

“Je zou denken dat we dan kiezen voor take-away, maar dat doen we eigenlijk zelden. Wat ik dan doe? Niks: ik laat gewoon mijn kinderen gewoon voor me koken, dat geluk heb ik. De hummus of de curry met kip van mijn oudste zoon zijn bijvoorbeeld geweldig.”

Nadiya: “Wat ik klaarmaak als ik geen energie heb? Niks: ik laat gewoon mijn kinderen gewoon voor me koken.”

Hoe doe je dat eigenlijk: kinderen stimuleren om te koken?

“Vroeg genoeg starten! En zelf ook het goede voorbeeld geven natuurlijk. Mijn kinderen zijn opgegroeid tussen de geweldige chefs zoals mijn moeder en mijn zus. Daarom vinden ze het heel natuurlijk om in de keuken te staan. Ik vind het trouwens ook belangrijk om de klassieke stereotypen te doorbreken: ik wil geen zoons opvoeden die hun vrouwen al het werk laten doen.”

Wat is je vroegste herinnering aan eten?

“Toen ik 4 à 5 jaar oud was kwam mijn vader thuis met een schaap. Dat heeft hij zelf geslacht en vervolgens heeft hij het volledig schaap in een gigantische pan op open vuur gekookt. Die pan was zo groot dat we er met vijf kinderen tegelijk in konden kruipen. Wat een avontuur!

Van het schapenvlees heeft mijn vader allerlei lekkers gemaakt. Zo schoof de hele familie de volgende ochtend bij ons aan tafel om schapencurry voor het ontbijt te eten. Dat is toch geweldig?”

Vind je het leuk om nieuwe ingrediënten te leren kennen?

“Oh gosh, ja! Eten dicteert simpelweg waar ik heen ga. Ook hier in Amsterdam heb ik een lijstje van dingen die ik nog wil proeven.”

Zoals?

“Poffertjes, drop, bitterballen, speculaas, stroopwafels…”

Wat zou je elke dag kunnen eten?

“Brood en kaas. Maar geen zuurdesembrood, dat heb ik echt gehad. Oké, het is lekker, maar de korst doet altijd pijn in je mond. Dan kies ik liever voor focaccia, bijvoorbeeld met olijven, rozemarijn, brie en honing.”

Heb je ook gezien dat mensen tijdens de lockdown focaccia kunst zijn gaan maken?

“Ja, ik zag het. Maar ik heb drie kinderen, een huishouden, een man, twee kippen, konijnen, een papegaai en schildpadden.”

Je bent een dierenvriend dus!

“Precies, en dat is exáct de reden dat ik niet aan focaccia kunst doe.”

Nadiya Bakt van Nadiya Hussain (Luiting-Sijthoff) is nu te koop voor € 27,50