Redactie Inspiratie 25 sep 2016, 20:00

Leestijd: 3 minuten

Gerechten met een herinnering: de rib-eye van Jules Cooking

In deze rubriek, Gerechten met een herinnering, vertelt iedere keer een andere foodie over een gerecht uit zijn of haar jeugd waar mooie herinneringen aan kleven. Vandaag: Jules Wiringa van Jules Cooking.

Er werkt bij mij in de familie niemand in de horeca, maar door mijn opvoeding was het voor mij al vroeg duidelijk dat ik iets met eten wilde doen. Van de vele bakkertjes tijdens de vakantie, de moestuin van mijn moeder tot mijn vader die uren in de keuken kon staan voor de perfecte spaghetti.

Mama’s moestuin

Mijn ouders hebben altijd al groenten en fruit in de tuin gehad. Van simpele kruiden in het oude huis tot de grote moestuin met pompoenen, boontjes en aardbeien in het huis waar zij nu wonen.

Bij de grote moestuin had ik ook een klein stukje grond, daar kon ik als klein jochie mijn eigen groenten verbouwen.

Ik vond het veel werk, maar het leerde mij wel dat de wortels niet ‘zomaar’ in de schappen van Albert Heijn verschenen. Het kostte me bloed zweet en tranen, maar groentes uit eigen grond waren zoveel lekkerder dan bij de supermarkt!

Ik ben nu al een tijdje uit huis, maar elke keer wanneer ik thuis eet kookt me moeder iets uit eigen tuin. Pittige rucola, zoete besjes, smaakvolle sappige tomaten, elk jaar smaken haar groentes beter!

Papa’s spaghetti

Elke week maakte mijn vader spaghetti in knoflookolie, de ene week met gegrilde courgette, de andere met geglaceerde boontjes.

Toen we een keer in Frankrijk op vakantie waren, stond mijn vader uren in de keuken. Ik lag lekker in het zwembad terwijl de zon langzaam onderging en de meest heerlijke aroma’s uit het keukenraam kwamen.

Ik zag mijn vader door hetzelfde raam druk in de weer met pannen, kruiden en verse groentes. De kruiden had hij net uit de tuin geplukt, met de ene helft marineerde hij de rib-eye, de andere helft bakte hij aan met knoflook en sjalot.

Toen ze eenmaal goudbruin waren goot hij er een flinke scheut olijfolie op. De olijfolie hadden we de dag ervoor bij een klein boerderijtje 10 kilometer verderop gekocht. Het moment dat hij de olijfolie in de pan goot kwamen de meest briljante geuren vrij.

Hij zette het vuur uit en de olie borreltje langzaam verder, dit terwijl hij de vetkant van de rib-eye in de pan uitbakte.

Hierna bakte hij het vlees rondom helemaal goudbruin en arroseerde hij het vlees met de kruidenolie. Terwijl hij het vlees daarna liet rusten kookte hij in een grote pan de spaghetti af. Hij goot de pan af en overgoot de spaghetti met de olie uit de pan.

Daarna maakte hij alle groentes af en langzaam zag ik de tafel buiten meer en meer gevuld worden. Als laatst met het krokante en rosé gegaarde vlees.

De tafel was mooi gedekt met wit linnen en brandende kaarsen, ik haastte me naar de tafel om als eerst mijn bord op te scheppen. Toen iedereen had opgeschept nam ik mijn eerste hap en genoot terwijl ik over de bergen van Rodez uitkeek.

Zoveel jaar later maakt Jules zijn variant op de rib-eye op zijn YouTube kanaal: