Redactie Drinken 15 mrt 2018, 20:00

Leestijd: 3 minuten

Mr. Vino zegt adieu

Ik ben even de geschiedenis ingedoken en zag dat mijn eerste wijnblog dateert van december 2011. Nu is het voorjaar 2018 en vele artikelen later, dat ik zeg: ‘het is mooi geweest’.

Met erg veel plezier heb ik geschreven over eten en wijn. En gezien de reacties door de jaren heen, heb ik ze niet alleen voor mezelf geschreven…

Een laatste groet

Wijn en eten zijn om van te genieten. Niks moet en alles mag. Wat ik geprobeerd heb door de jaren heen is, dat genieten te vergroten door tips en ervaringen te delen. En je uit te dagen om te experimenteren.

Als laatste groet wil ik graag mijn lievelings 5-gangen menu met je delen, uiteraard vergezeld van mijn favoriete wijnen.

Mijn 5-gangen menu

Amuse: Steak tartare op een toastje. Hartig, knapperig en een zachte, ronde smaak. En om de eetlust verder op te wekken een glas bubbels.

Echt genieten heeft niets met veel geld te maken, dus kies ik voor mijn favoriete Crémant de Loire: Domaine de la Rouletiere Vouvray Brut. Uit het plaatsje Vouvray, waar ik decennia geleden voor het eerst werd uitgenodigd in het ondergrondse gangenstelsel met ellenlange rijen rustende flessen en zuchtende vaten.

Voorgerecht: coquilles Saint-Jacques. Geur, kleur én smaak van dit gerecht zijn om van te watertanden. Met name het zogenaamde mondgevoel: stevig en toch zacht, knapperig en toch rond.

Dit gerecht kent vele passende chaperonnes. Mijn voorkeur gaat uit naar een mooie Riesling. Riesling vind ik nog altijd ondergewaardeerd, vandaar. In de Duitse Ahr worden mooie Rieslings gemaakt (zie mijn blogs daarover), maar zeker ook in de Elzas (ook daarover schreef ik uitgebreid).

Uiteindelijk kies ik voor de Riesling van het domein Ruhlmann-Schutz in Dambach-La-Ville en wel de Grand Cru Frankstein. Hier kun je overigens ook overnachten te midden van de wijngaarden.

Tussengerecht: krokant gebakken kalfszwezerik. Eenmaal dit gerecht geproefd, dan ben je verkocht. Staat in menig restaurant op de kaart, maar is ook thuis te maken, zonder dat je als chef-kok door je keuken banjert.

En het leuke van dit tussengerecht is, dat er zowel rode als witte wijn bij past. Ik heb dit daadwerkelijk gedaan door zowel een glas rode Saumur-Champigny (Loire-dal) bij dit gerecht te proeven als een glas Pinot Grigio uit de streek Friuli (Italië).

Hoofdgerecht: eendenborstfilet met paddenstoelenrisotto. Vol van smaak en toch verfijnd. Voor mij is dit niet alleen een herfstgerecht. En het mooie is dat hierbij mijn favo druif past: de Pinot Noir.

Kan uiteraard uit Frankrijk (Bourgogne), maar ik ben meer dan weg van de Pinot Nero van Elena Walch uit Alto Adige (Süd-Tirol). Pinot Noir is geen allemansvriend en moet je leren drinken. Deze Pinot Nero is een prima stagebegeleider.

En daarna uiteraard een bescheiden kaasplankje. Voor mij geen diner zonder een kaasplankje, van bij voorkeur streekkazen. En bij streekkazen passen streekwijnen. Overigens is dit een bijzonder leuk onderwerp: wijn en kaas. In één van mijn artikelen schreef ik daarover.

Als dessert: mensen die me kennen… weten wat ik dan kies. Hemelse modder, zoals dat kan heten. Chocolademousse in vele varianten.

De wijnkeuze is voor mij dan simpel. Kan er eigenlijk maar één zijn (en dat is natuurlijk niet waar), en dat is een Banyuls. Een versterkte rode wijn uit Zuid-Frankrijk, op de grens met Spanje. Fraaie exemplaren worden gemaakt door Le Cellier des Templiers.

Voldaan na zoveel heerlijks, neem ik afscheid. Hartelijk dank aan al mijn lezers. Geniet van wijn en spijs. Ik verdwijn als Zorro in de nacht (wie weet ooit nog eens onverwachts verschijnend). Rest mij alleen nog mijn vaste groet:

Santé.