Redactie Inspiratie 27 dec 2012, 18:00

Leestijd: 3 minuten

Culy’s Moestuindagboek deel 6: bramenexplosie

Cathelijne Cras werkt als freelance journalist en tekstschrijver in het noorden van het land. Haar werkagenda is veelal gevuld met denkwerk en vele uren achter de laptop; koken en eten zijn dan ook goede manieren om ontspanning te brengen in het hoofd. Eind zomer 2012 besloot ze een nieuwe uitdaging aan te gaan om de balans tussen hoofd- en lijfarbeid te versterken: ze startte een eigen moestuin tussen de andere volkstuintjes. Haar groene vingers tikken tweewekelijks een dagboek voor Culy.nl.

Als dit een voorbode is… Yummie²!

Tijdens al het ploeteren in de zomerhitte om de moestuin enigszins vorm te geven, kijk ik met gezonde jaloezie naar mijn buren. Zij halen grote hoeveelheden groenten en fruit van hun stukje land. Het fantaseren over heerlijke recepten is dan ook volop begonnen. Zal het ooit wat worden?

Groot, donker & smaakvol

Hopelijk is de rand van mijn moestuin een goede voorbode voor wat volgend seizoen gaat brengen. Want, ondanks de horrorverhalen van de te vochtige kavels, het slechte voorseizoen (eerst te nat en nu te droog) en de leemgrond (weinig voeding) doen de bramenstruiken het vol overgave. Officieel zijn de bramenstruiken deels van de buurman, maar die heeft al te kennen gegeven dat hij ze niet plukt: “Je mag ze rustig pakken hoor, ook aan mijn kant”.

De hele zomer door bieden de bramenstruiken voorraad. Er zijn continu vruchten plukrijp, terwijl de nieuwe nog even genieten van de zon.

De bramen zijn prachtig: groot, donker en smaakvol. Precies de goede balans tussen zoet en zuur. Het grote voordeel ten opzichte van de bramen die je langs de weg kan vinden, is dat ik hier zeker weet dat de struiken niet als (honden)toilet zijn gebruikt. Het grote voordeel van deze bramen in vergelijking met die van de supermarkt moge ook duidelijk zijn: smaak & kosten. Met een grote, ietwat arrogante, grijns loop ik in de supermarkt langs de bakken met gekoelde bramen voor meer dan twee euro per bak.

Verlekkerde blikken

Gedurende de zomerperiode kom ik dan ook meerdere keren per week met een bak bramen thuis. Naast mezelf is mijn moeder toch één van de grootste fans van deze traktatie. Ze geeft de perfecte tip om ze schoon te maken: “Doe ze in een grote emmer met koud water, zout erbij en dan een paar uur laten staan. Dan drijven de verkeerde bramen vanzelf naar boven.” Het blijkt de perfecte tip die tot mijn verbazing geen spoor van zout nalaat op de bramen. Als beloning gaan er natuurlijk verschillende borden vol bramen haar kant op.

Vele borden met verse bramen worden uitgedeeld. Het zijn er simpelweg teveel om zelf op te eten! Invriezen zou een optie zijn, maar het is ook erg leuk om anderen blij te maken met je ‘eigen’ fruit. 

De verlekkerde blikken komen overigens niet alleen van de mensen die ik met plezier laat mee-eten. Tijdens één van de moestuinochtenden stopt er een vrouw met haar fiets bij mijn tuintje. “Ik mocht van die meneer altijd bramen komen plukken, maar de tuin is niet meer van hem?”, vraagt ze teleurgesteld. Ze mag met alle plezier nog een bak bramen komen plukken, maar het is inderdaad geen ongelimiteerde fruittuin meer.

Clafoutis, cake & ijs

Na zo’n toevoer van bramen, komt er toch een moment dat je even geen zin meer hebt in bramen door je salade, je yoghurt, als smoothie of als snack naast de computer. Gelukkig zijn er dan nog allerhande varianten waarin de bramen verwerkt kunnen worden. We eten onder andere heerlijke Clafoutis, een chocoladecake met bramen die erg paars uitvalt, maar wel heerlijk smaakt en de gepureerde bramen zijn na een nacht in de vriezer lekker als ijsjes. Laat het maar een goede voorbode zijn voor de zomer van 2013!

Volgend jaar ook frambozen? Ik kreeg de struiken van een moestuinbuurman die ze ‘over had’. Geweldig!