Joyce Bielderman Inspiratie 26 jun 2013, 20:00

Leestijd: 3 minuten

Culy ontdekt… de echte Egeïsche keuken van Turkije

Restaurants met de keuken van Turkije vind je in Nederland nauwelijks. Verder dan döner of een lahmacun kom je hier meestal niet. Reden te meer voor Culy’s Joyce om de regionale keuken van Zuidwest Turkije eens van dichtbij te gaan proeven. En wat bleek? Dit deel van Turkije is een must travel voor foodies, want voor lekker eten en drinken doen ze echt niet onder voor (culinaire) buren.

Tekst en foto’s: Joyce Bielderman

Net als de Spanjaarden en Grieken zijn ook de Turken in het Egeïsche gebied (het deel wat geografisch gezien ook het meest dicht bij Griekenland ligt) dol op het eten van verschillende kleine hapjes. En net als in Griekenland noemen de Turken dit mezze. Toch zijn de hapjes die je in het Zuidwesten van Turkije voorgeschoteld krijgt niet met die van de buren te vergelijken.

In de Egeïsche keuken (dus niet alleen bij mezze, maar ook in hoofdgerechten en desserts) proef je namelijk veel lokale producten terug. Denk aan inheemse kruiden, olijfolie uit de buurt, aubergines, tomaten, paprika’s, artisjokken en de gele bloemen – ja, je leest het goed – van courgetteplanten.

Vers, verser, verst
In de dorpjes vlak achter de moderne miljoenenstad Izmir is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Wanneer je (met haarspeldbochten) de bergwegen op- of afslingert, kan het zomaar zijn dat je moet stoppen voor een herder met zijn schapen. Of geiten. Of allebei. Dat is hier de gewoonste zaak van de wereld en haast moet je dus niet hebben. Aan de andere kant geeft je dit de tijd het landschap vol olijfbomen en druivenstokken eens goed te bestuderen. Het vertelt je immers wat je straks op je bord terug zult vinden. De dorpsbewoners (en dus ook de restauranthouders) halen hun waar namelijk uit eigen tuin of van de markt. Wat je hier ook eet, het is verser dan vers.

Er kan nog meer bij…?
Heb je na de mezze nog steeds trek? Geen probleem! Ook met vlees en vis kunnen de Turken prima uit de voeten. Van oudsher staat vooral bij de welgestelde Turken vis op het menu (het is duurder), maar laat je dat er niet van weerhouden een stukje te proeven. Een groot deel van het Egeïsche gebied grenst aan de zee, dus je hebt grote kans dat jouw hapje vanochtend nog gevangen is. Ga je voor vlees, dan ga je voor lam (veel andere keus heb je niet). Maar dat betekent niet dat je eenzijdig eet. De Turken weten diverse delen op heel smakelijke wijze te bereiden. En heb je nu nog niet genoeg? Dan tovert je gastheer met plezier nog een zoete versie van mezze op tafel.

Volgens Turks gebruik
En – last but not least – de vraag: wat drink je erbij? De Turken zelf zijn dol op Raki, een anijsachtige drank die zeker 40% alcohol bevat (het lijkt een beetje op Pernod). Lekker, maar het spoelt de smaak van je eten behoorlijk weg. Wijn drinken de Turken soms. Er is niet echt een wijncultuur, ondanks het klimaat wat zich prima voor wijnbouw leent. Een aantal jonge, ambitieuze wijnmakers is inmiddels met het produceren van wijn gestart. En dat geeft de burger moed (en Culy een reden nog eens terug te komen).

Wij zijn het dan ook helemaal eens met de manier waarop de Turken elkaar gedag zeggen. In plaats van ‘tot ziens’ spreken ze de wens uit je ooit nog weer een keer te ontmoeten. Een ‘till we meet again’ dus. En dat gaat zeker gebeuren. Turkije is een land om van te smullen. Insha’Allah!

Met dank aan het Turks Verkeersbureau: www.welkominturkije.nl