Joyce Bielderman Inspiratie 28 mei 2014, 20:00

Leestijd: 4 minuten

Culy ontdekt… 23 gangen (!) sterren-eten bij In de Wulf*

Culy’s Joyce is allesbehalve een leek op culinair gebied; zo at ze al bij ‘s werelds beste restaurant Noma en komt ze regelmatig bij sterrenzaak De Leest. Maar bij restaurant In de Wulf* in het Belgische Dranouter kwam ze erachter dat er nog genoeg de ontdekken valt. Een verslag van 23 – ja, dat leest u goed – gangen.

Tekst en foto’s: Joyce Bielderman

Dranouter is zo’n typisch, grauw, Belgisch dorpje vlakbij de Franse grens. Je komt er de snelweg niet voor af… Als je niet weet wat er te vinden valt tenminste. Gelukkig wisten mijn tafelgenoten en ik beter. In De Wulf* stond al geruime tijd op onze gezamenlijke eetwensenlijst. Geheel terecht bleek aan het eind van onze smakelijke avond.

Een goed begin…
We beginnen met een aperitief. En begrijp me niet verkeerd… ik vind champagne heerlijk. Maar om nu elke keer een glas champagne als aperitief aangeboden te krijgen, vind ik dan weer niet heel creatief (en dat verwacht je wel als je sterren gaat eten). Gelukkig hebben ze bij In De Wulf* een spannend alternatief. Een eigen cocktail met verse kruiden, eigenhandig gekneusd. En – als slagroom op de taart – ze komen er zelf mee op de proppen. Dat begint goed! Als dan ook nog eens eerste servings in de lounge worden geserveerd, zit de stemming er bij ons goed in. Na de cocktails verhuizen we naar het restaurant.

Even aftasten
Ons besluit staat vast: we gaan voor the full shabang. Laat dat grote menu inclusief wijnarrangement maar komen! We maken ons geen zorgen. In De Wulf* staat op 61 nummer in de lijst van The Worlds Best Restaurants, dus dat moet goedkomen… Toch komt het personeel een beetje afstandelijk over. Ze vertellen wat we op ons bord hebben liggen. Maar dat is het dan ook. Alsof ze moeten aftasten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Dat het eerste glas wijn pas laat in het menu geschonken wordt, helpt ook niet echt. We vragen voor de zekerheid of onze wens wel is doorgekomen. Gelukkig, dat blijkt het geval. En nadat het eerste glas geschonken is, lijkt ook het personeel losser te worden. Gelukkig maar, want over de lisdodde (je kent die groene stengels met sigaar aan de waterkant vast wel) willen we het fijne weten.

Bijzonder arrangement
Vanaf nu loopt het als een trein. De gerechten komen precies op het juiste moment en het personeel lijkt er meer plezier in te hebben om te komen vertellen waarmee ze ons nu weer blij hebben gemaakt. Want dat is vanaf de eerste servings al raak. Elk gerechtje is in balans, ziet er prachtig uit en er is iets interessants over te melden. Het is ons al snel duidelijk dat ze bij In de Wulf* doen waarin ze geloven. Wat de rest er ook van mag vinden of zeggen. Ik hou daar wel van. Helemaal omdat ik ben aangestoken door het wildpluk-virus. Niet dat ik het bos induik op zoek naar mooie spulletjes… Maar twee van mijn tafelgenoten doen dat wel (met overgave, want Victor houdt zelfs een eigen, speciale wildpluk-Facebook-pagina bij).

Extraatje(s)
De gerechtjes blijven elkaar in een lekker tempo opvolgen. En dan opeens… staat er een nieuw gezicht aan tafel. Het is de eigenaar, Kobe Desramaults. Hij serveert vier schedels met een hapje erop. Varkenshersenen, vertelt hij trots (drie maal raden op wat voor soort schedel het ligt). Speciaal voor ons – als extraatje – omdat ze (via Google) ontdekt hebben dat er hier een vakgenoot aan tafel zit, horecamanager en wildplukker Victor. Ik vind het leuke geste, maar het is vooral ook gewaagd. Gelukkig blijkt het hapje heerlijk. En dat hebben we geweten… Een serving later serveren ze ons duif. Incluis complete poot. Ook een extraatje. Blijkbaar zijn wij de meest (culinair) avontuurlijke gasten deze avond. En dat wordt gewaardeerd.

Fijne wijn
Ik besef het me opeens. Onze aandacht gaat keer op keer naar degene die ons uit komt leggen wat we eten. Terecht, want de servings zijn allemaal een verhaal waard. Maar laat ik het niet vergeten: het wijnarrangement is ook erg verrassend. Alle wijnen smaken zonder het bijpassende gerecht compleet anders dan met. Het eten en de wijn doen dus echt iets in je mond. Zo zorgt het voor een totaal andere smaakervaring. En waar normaal gesproken nog weleens een steekje valt – dan is de wijn bijvoorbeeld te heftig in smaak voor het gerecht wat erbij geserveerd wordt – is het nu bij elk glas raak. Ik heb geen wijn geproefd die ik niet interessant (lees: heerlijk) vond. En dat is bijzonder knap! Enige minpuntje… het zijn er (bij de 23 servings) behoorlijk wat. Ik ben blij dat we blijven slapen. Want na dit full-shabang-sterrendiner kan ik er voorlopig tegen!