Redactie Inspiratie 3 nov 2012, 20:00

Leestijd: 4 minuten

Culy Italia: met mijn neus in de druiven

Voor de Culy Italia rubriek schrijft Saskia Balmaekers, Italië-expert, blogger van Ciao Tutti en redacteur van De Smaak van Italië, haar favoriete Italiaanse recepten, hotspots en tips. 

Voor een reportage voor De Smaak van Italië was ik eind oktober vorig jaar op landgoed Partingoli, net ten zuiden van Florence. Een goede timing, zo bleek, want ik viel met mijn neus in de druiven. Martijn en Angelique Bak, die agriturismo Partingoli runnen, hadden net de laatste druiven geplukt. Het was hun eerste vendemmia, en ik was natuurlijk meer dan nieuwsgierig naar de romantische verhalen over de dagen tussen de druivenranken en het beruchte eindfeest.

‘Romantisch?’ Martijn helpt me uit mijn droom. ‘Veertien dagen werken in de wijngaard, dan een week wachten en dan persen. Romantisch? Het is maar hoe je het bekijkt…. De maandag dat we zouden beginnen was er regen voorspeld en heeft Rodolfo (de wijnboer) besloten de oogst twee dagen uit te stellen. Werken in de regen heeft sowieso geen nut, want met elke stap word je een centimeter hoger door alle modder die zich vastkleeft aan de onderkant van je schoenen.

Woensdag was het dan eindelijk zo ver. Zonder verwachting, maar zeer nieuwsgierig meldde ik mij om zeven uur in de ochtend. ‘Wat kom jij doen?’ vroeg Rodolfo.
‘Wat kom ik doen? Iets met druiven plukken toch?’
‘Dat begint pas om acht uur.’

Akkoord… ik was lekker vroeg wakker en kon nog op mijn gemak een kop koffie gaan drinken. Om acht uur meldde ik mij weer bij Rodolfo. ‘Wat kom jij doen?’ vroeg hij weer.
‘Ik eh… iets met druiven?’
‘We beginnen bij de kerk vandaag,’ zei Rodolfo.
Toen ik weer in het Italiaanse plaatje zat en mij had ingeprent om ALTIJD controlevragen te stellen, nam ik mijn hoed en knapzak en vertrok voor een wandeling van een 20 minuten naar de kerk.

Gelukkig dat op tijd komen hier onbeleefd is. Zo kwam ik dus tegelijk met de rest van de werkers bij de kerk aan. Een zeer gemêleerd gezelschap. Behalve Dimitri en Marco, de vaste medewerkers van Partingoli, waren twee Italiaanse studenten, twee Albanese dames, vier Roemenen en drie Sicilianen aanwezig. Nu houd ik mijn Roemeens en Albanees niet heel erg bij, dus probeerde ik tijdens het werk een gesprekje aan te knopen met een Siciliaanse meneer. Hij verstond mij uitstekend, maar ik hem…wat een taal! Alsof je een algemeen beschaafd Nederlands sprekende Amsterdammer tegenover een algemeen beschaafd Limburgs sprekende Maastrichtenaar zet!’

Au, dat doet toch stiekem nog een beetje pijn als je je Maastrichtse roots na bijna vijftien jaar nog steeds niet kunt verbloemen achter een harde g… Gelukkig helpt dat zangerige accent wel bij het vlot spreken van het Italiaans, dus ik besluit Martijn niet te interrumperen. Die is zelf nog zo enthousiast over het hele druivenplukgebeuren, dat hij mijn gefronste wenkbrauwen niet opmerkt, maar breed gebarend verder vertelt:

‘En tja, dan begin je met plukken. Of nou, plukken. Het is eigenlijk meer knippen. Knippen, knippen en nog eens knippen. Van 8 tot 12 uur en dan weer van 2 tot 6 uur. Als je ’s avonds thuis komt plakken je vingers aan elkaar van het sap, heb je last van je vingers, armen en schouders en ben je blij dat je zit. Romantisch? Eigenlijk toch wel. Het idee dat je mee mag werken aan die ene fles die straks bij iemand op tafel staat is toch geweldig!

En bovendien, die mensen uit Sicilië zorgden de hele dag voor een lach op je gezicht. Die kunnen hun mond niet houden. Ik zou ze niet meer kunnen navertellen, maar ik heb veel Italiaanse moppen en grappen gehoord en mijn Siciliaans is er wat op vooruit gegaan. En vergeet niet de gezamenlijke maaltijd toen de oogst binnen was. Wat een passie hebben deze mensen voor het werken en leven op het platteland!’

Het was nu nog een beetje vroeg om de wijn al te proeven, dus komend jaar ga ik nog een keer terug om te beoordelen of Martijn zijn werk goed gedaan heeft, maar bovenal om nogmaals te genieten van al het heerlijks dat Partingoli te bieden heeft. Als het artikel voor De Smaak van Italië klaar is, neem ik jullie zeker nog even mee naar deze prachtige plek. Wie niet zo lang wil wachten en het vakantiegevoel alvast wil opzoeken, neemt alvast een kijkje op de website van partingoli. Ik tel alvast af naar de eerste slok nieuwe wijn aan het zwembad…

Van Saskia krijgen Culy-lezers wekelijks een Italiaanse culinaire tip, van een nieuw koffieadresje in Rome tot het beste wijnbarretje van Venetië. Tussendoor kun je je dosis Italiaans op peil houden via Ciao Tutti. A presto!